Czy dzieci architektów rysują domki z płaskimi dachami? - rozmowa z Natalią Paszkowską (WWAA) i Patrycją Mazurek (MA)

Dzieci potrafią powiedzieć, że coś im się nie podoba.  „Miejsce” dla dzieci to coś zupełnie odmiennego niż „miejsce” dla dorosłych. Dzieci wybierają miejsca sobie przyjazne.   Projektowanie dla dzieci to najwdzięczniejsze zajęcie, ale i najbardziej brzemienne w skutkach.  Warto mieć w głowie nieprzewidywalność dzieci.  To tylko niektóre refleksje, które usłyszycie podczas rozmowy Natalii Paszkowskiej, architektki i współzałożycielki biura projektowego WWAA, autorki publikacji "Szkoła dobrze zaprojektowana", z Patrycją Mazurek, edukatorką z Muzeum Architektury we Wrocławiu, współinicjatorką projektu edukacyjnego "Laboratorium Architektury", poszerzającego edukację artystyczną najmłodszych o edukację architektoniczną. Co widzą dzieci podczas spaceru po mieście? Czemu nie koniecznie lubią chodzić tam, gdzie chcą chodzić dorośli? I wreszcie dlaczego projektowanie przyjazne dzieciom jest tak ważne? Nasze rozmówczynie odpowiadają na te i mnóstwo innych pytań, jakie stawia im Mikołaj Twardowski. Mówią również o odpowiedzialności architektów, projektantów przestrzeni miejskiej i edukatorów za poziom świadomości i wrażliwości przyszłych pokoleń. "Wierzę, że takie działania, których teraz jest sporo na polu edukacji architektonicznej, doprowadzą do tego, że ktoś, kto wymienia sobie okna w mieszkaniu spojrzy, jakiego koloru okna mają sąsiedzi; jak stawia ogrodzenie, to zastanowi się, czy ono jest rzeczywiście potrzebne, a zanim wytnie drzewo to też pomyśli, co to oznacza. Suma tych mikrodecyzji sprawi, że krajobraz zbudowany wokół nas będzie kompletnie innej jakości". Prowadzenie: Mikołaj Twardowski Podcast został nagrany w studiu Radia LUZ.