Jakob van Wielink

Na een periode binnen de dikke kloostermuren verlangde Jakob van Wielink naar een leven midden in de wereld, waarin hij iets kan nalaten aan volgende generaties. Toen Jakob van Wielink het klooster intrad nam hij een nieuwe naam aan. Hij koos voor de naam van aartsvader Jakob. Hij hecht erg aan de k van Jakob: die staat voor kwetsbaarheid en kracht. Het leven binnen de dikke kloostermuren bleek overigens niet goed bij Jakob te passen, hij verlangde naar een leven midden in de wereld met een vrouw en kinderen aan zijn zijde. Die vrouw kwam er, en hij kreeg er ook een stiefdochter bij, met wie Jakob een liefdevolle relatie kreeg. Helaas bleef het verlangen naar eigen kinderen onvervuld. Het afscheid nemen van de vaderwens ervaarde hij als een intens rouwproces, waarbij hij ook zijn identiteit als man ging bevragen: wat betekende dit voor zijn man-zijn? En hoorde hij er nog wel bij? Ook zonder kinderen blijft Jakob trouw aan zijn innerlijke vader. Hij geeft uiting aan de vaderrol in het begeleiden van mensen, en door iets na te laten waar volgende generaties iets aan zullen hebben.