25641016pm--อย่าหวงแหนภาพลักษณ์

Luangpor Paisal Visalo‘s Podcast (ธรรมะ จาก หลวงพ่อไพศาล วิสาโล) - Podcast tekijän mukaan watpasukato

16 ต.ค. 64 - อย่าหวงแหนภาพลักษณ์ : บางครั้งเราก็ต้องทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อไม่เปิดช่องให้อัตตานี่มันเข้ามาฉวยโอกาสยกหูชูหาง ซึ่งก็อาจจะหมายถึงไม่ถนอมภาพลักษณ์ พร้อมที่จะฉีกภาพลักษณ์ หรืออย่างน้อยๆแม้ว่าจะมีความดี ความเก่ง ความสามารถอะไร ก็อดใจไม่อวดไม่โชว์ไม่ประกาศ เพราะว่าถ้าทำอย่างนั้น มันก็เปิดช่องให้อัตตามันเข้ามาครองใจหรือยกหูหางได้ เพราะฉะนั้นบางครั้งเวลาเราทำอะไรที่เรียกว่าหน้าแตก หรือว่า เสียหน้า บางทีมันกลับเป็นดี เราควรจะยอมรับ เวลาเราเผลอทำอะไรที่เขาเรียกว่าปล่อยไก่ หรือว่าทำอะไรที่มันหน้าแตก เสียหน้า เพราะว่ามันเป็นตัวช่วยกำราบอัตตาได้ดีทีเดียว มันช่วยทำให้เรานี้มีความถ่อมตัวมากขึ้น หรือว่ามันทำให้เราได้ตระหนักถึงความจริงว่าเราไม่ใช่เทวดา เพราะคนเก่งหรือคนที่มีความสามารถเยอะ บางทีเผลอว่า ฉันเก่ง ฉันประเสริฐ ฉันเลิศกว่าคนทั่วไปบางทีก็สำคัญตัวว่าเป็นเทวดาไปเลย แต่พอเวลาทำอะไรผิดพลาด ปล่อยไก่หรือว่าทำอะไรที่มันหน้าแตกมันก็ดี แทนที่เราจะโกรธหรือหัวเสีย เรากลับหัวเราะเยาะตัวเอง ที่จริงก็คือหัวเราะเยาะอัตตานั้นเอง   ให้ระลึกว่าความทุกข์ที่เกิดขึ้นเวลาทำอะไรมันเสียหน้า หน้าแตก มันเป็นความทุกข์ของกิเลส มันเป็นความทุกข์ของอัตตา เราอย่าไปฉวยเอาความทุกข์ของมันมาเป็นความทุกข์ของเรา ถ้าเราทำแบบนั้นเราก็โง่ ให้มันทุกข์ไป ให้มันร้องโอดครวญไป ที่มันไม่สามารถจะประกาศตัวว่ากูเก่งกูแน่ บางทีเราต้องกำราบอัตตาบ้าง ด้วยการที่ไม่ถนอมภาพลักษณ์หรือว่ากล้าที่จะฉีกภาพลักษณ์ แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การภาวนา หรือว่าการเจริญสติเพื่อให้เห็นความจริงของกายและใจ จนกระทั่งว่าแท้จริงแล้วมันไม่มีอัตตาหรือตัวตนอยู่เลย แท้จริงแล้วมันก็เป็นแค่มายาที่เราหลงคิดว่ามันเป็นจริง แล้วก็ยึดมั่นถือมั่น จนปล่อยให้มันครองใจ ต่อเมื่อเราเห็นอย่างชัดเจนว่า แท้จริงอัตตาหรือตัวตนมันก็เป็นแค่มายาภาพ มันไม่ได้มีอยู่จริงเลยแม้แต่น้อย ถึงตอนนั้น มันก็หมดพิษสง ไม่สามารถจะมีอำนาจเหนือเราได้   แล้วก็ทำให้เราสามารถที่จะอยู่ได้อย่างสงบเย็นแล้วก็เป็นประโยชน์ด้วย เพราะว่าไม่มีความเห็นแก่ตัว เอื้อเฟื้อเกื้อกูลผู้คนโดยไม่หวังชื่อเสียงไม่ได้หวังการยกย่องสรรเสริญ ทำดีแล้วไม่มีคนเห็นก็ไม่ทุกข์ ทำดีแล้วคนไม่เข้าใจ หรือว่าด่าทอก็ไม่เดือดร้อนเพราะว่ามันไม่มีตัวกูผู้ทุกข์อีกต่อไป แล้วก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องยกตัวชูหางให้ใครเห็นด้วย