25641111am--นิ่งได้เพราะใจเป็นสุข

11 พ.ย. 64 (เช้า) - นิ่งได้เพราะใจเป็นสุข : สมัยพุทธกาล มีปริพาชกกลุ่มหนึ่ง เคยโต้เถียงกับพระพุทธเจ้า บอกว่าจะเข้าถึงความสุขได้ต้องอาศัยความทุกข์ เข้าถึงโดยการบำเพ็ญทุกรกิริยา แต่พระพุทธเจ้าตรัสแย้งว่า จะเข้าสู่ความสุขได้ก็ด้วยวิธีของความสุข เขาก็ไม่เชื่อ แล้วเขาก็แย้งว่าถ้าความสุขเข้าถึงด้วยความสุข เพราะฉะนั้นพระเจ้าพิมพิสารก็ต้องมีความสุขมากกว่าตัวท่านสิ คือมีความสุขมากกว่าพระพุทธเจ้า พระเจ้าพิมพิสารมีสิ่งเสพมีทรัพย์สมบัติมากมาย แถมยังมีชีวิตที่สุขสบายกว่าด้วย พระพุทธเจ้าก็เลยถามคนเหล่านั้นว่า พระเจ้าพิมพิสารสามารถที่จะอยู่นิ่งได้ 7 วันไหม ก็ตอบไม่ได้ ลดเหลือ 6 วันล่ะ พระเจ้าพิมพิสารทำได้ไหม ปริพาชกเหล่านั้นก็ตอบไม่ได้ ลดลงมาเหลือมา 1 วัน เขาก็ยอมรับว่าพระเจ้าพิมพิสารก็ไม่สามารถที่จะอยู่นิ่งได้แม้กระทั่งแต่วันเดียว แต่พระองค์ตอบว่าพระองค์ทำได้ อย่าว่าแต่วันเดียวเลย 7 วันก็ทำได้ คำว่านิ่ง มันไม่ได้หมายความว่าไม่ไหวติงเลย แต่ว่าสามารถอยู่กับตัวเองได้ ไม่ใช่แค่ 1 วัน แต่ 7 วันด้วยจะนิ่งเพราะอำนาจของฌานสมาบัติ หรือว่าอำนาจของความสงบภายในก็ได้ อันนี้ก็เป็นสิ่งที่ชี้ให้เห็นว่าในทางพระพุทธศาสนา ความนิ่งเป็นเครื่องหมายหรือสิ่งที่บ่งชี้ถึงความสุขภายใน   ตอนหลังปริพาชก ยอมรับว่าพระพุทธเจ้ามีความสุขกว่าพระเจ้าพิมพิสาร แม้ว่าพระพุทธองค์จะมีแค่อัฐบริขาร อันนี้เรียกว่าสงบ พอมีความสงบภายในแล้ว การที่จะสงบหรือนิ่งภายนอก มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก ที่สงบภายในเพราะว่าอะไร เพราะว่าไม่มีกิเลสมารบกวน กิเลสไม่ว่าจะเป็นโลภะ โทสะ หรือว่าโมหะ มันก็ไม่มารบกวนอีกแล้ว ที่คนส่วนใหญ่นิ่งไม่ได้เพราะว่ากิเลสมารบกวน