25650115am--ผิดทีแรก ถูกทีหลัง

15 ม.ค. 65 (เช้า) - ผิดทีแรก ถูกทีหลัง : สติของเราถ้าหากว่ามันเจออารมณ์ที่เกิดขึ้น อาจจะไม่ใช่ครั้งเดียว ซึ่งยังจำไม่ได้ ต้องเจอหลายๆครั้งถึงจะจำได้ พอมันเกิดขึ้น ก็ไม่ปล่อยให้อารมณ์มาคุกคาม เล่นงานจิตใจ กลับมากำกับจิตให้มันวาง ไม่ไปตอแย ไม่ไปสู้รบตบมือกับอารมณ์นั้น พออารมณ์เหล่านั้น ใจไม่ไปยุ่งด้วย ไม่ไปเกี่ยวข้องด้วย มันก็ฝ่อไปเอง เพราะฉะนั้นในเวลาปฏิบัติ ก็ต้องยอมรับมันต้องผิดก่อน แล้วถึงจะถูกทีหลัง หรือควรให้ถูกทีหลัง อย่าไปคิดว่าทำแล้วจิตจะสงบราบเรียบ เป็นปกติ มันไม่ใช่หรอก มันก็ต้องมีอารมณ์ต่างๆเกิดขึ้น เกิดนิวรณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย อันนี้ธรรมดา จะเรียกว่าเป็นเพราะเราวางใจไม่ถูก   พอมันเกิดขึ้นแล้ว เราควรที่จะทำสิ่งที่ถูกต้องให้เกิดขึ้นตามมา ก็คือรู้ทันมัน พอรู้ทันมัน อย่างนี้เรียกว่าเราเปลี่ยนผิดให้เป็นถูก หรือว่าผิดทีแรกแต่ว่าทำถูกทีหลัง นักปฏิบัติต้องเจออย่างนี้แหละ มันจะผิดทีแรกเสมอ คือปล่อยให้มีความคิดและอารมณ์ต่างๆเกิดขึ้นมา จนบางทีมันฟุ้งไปเลย แต่ว่าก็มาทำถูกทีหลัง มันจะฟุ้งไม่นาน   มันเห็นความฟุ้งแล้วก็จะวาง จิตมันจะวาง ไม่ไปยึด จะมีอารมณ์ใดเกิดขึ้น ทีแรกเกิดเพราะความเผลอ แต่ทีหลังรู้ทัน ก็วางมันลง ไม่ไปตอแยกับมัน ไม่ไปผลักไสต่อต้านมัน จะให้ถูกทีแรกเลยทำไม่ได้หรอก มันต้องผิดก่อน ข้อสำคัญคือว่า ต้องให้ถูกตามมา ไม่ใช่ว่าผิดแล้วผิดอีก ผิดแล้วผิดอีก ผิด 1 ยังไม่พอ ผิด 2   มันจะดีกว่า ถ้าหากทำผิด 1 แต่ว่าทีหลังก็ทำถูก เพราะฉะนั้นยอม ยอมที่ใจมันจะผิดมันจะพลาด ปล่อยให้มีอารมณ์ต่างๆความคิดเกิดขึ้นมากมาย แต่ว่า ผิดแล้ว ก็ทำให้มันถูก คือรู้ทันมัน   การรู้ทันคือ การทำถูกคือการวางใจให้ถูก รู้ทันเห็นมัน ไม่ต่อต้าน ไม่ผลักไสมัน แถมยังหาประโยชน์จากมัน เห็นสัจธรรมที่มันแสดงออกมา อันนี้เรียกว่าผิดทีแรกแต่ว่าทำถูกทีหลัง ซึ่งเป็นสิ่งที่นักปฏิบัติควรจะทำเป็นอาจิณ