25650419am--ตาในรักษาใจให้ไกลทุกข์

19 เม.ย. 65 (เช้า) - ตาในรักษาใจให้ไกลทุกข์ : สิ่งที่จะรับมือตัวหลงได้คือ “ตัวรู้” ตัวรู้คืออะไร คือ “รู้สึกตัว” แล้วรู้สึกตัวนี้ มันไม่ต้องทำอะไร มันไม่จำเป็นต้องไปต่อสู้ เหมือนกับที่เคยเข้าใจว่าเอาตัวใฝ่ดีไปสู้กับตัวโกรธ สู้จนเหนื่อยเพราะมันต้องกดข่มต้องพยายามเอาชนะมัน แต่พอปฏิบัติ เจริญสติมากๆก็จะรู้เลยว่า ตัวรู้ ตัวความรู้สึกตัวเกิดขึ้นแล้ว ตัวหลงก็จะหายไปเอง แล้วที่ตัวรู้ ความรู้สึกตัวเกิดขึ้นได้ เพราะมีสติ เป็นสติ ที่ระลึกได้ แต่ไม่ใช่ระลึกได้ในความหมายที่ว่าระลึกได้ในข้อมูลข่าวสาร คำสอนคำแนะนำของครูบาอาจารย์ แต่ระลึกได้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งมันช่วยทำให้เห็นอารมณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ว่ามันเป็น “ตัวสภาวะ”   ตอนที่สติยังอ่อน มันก็ยังเห็นว่าความโกรธเป็นเรา มันเป็นส่วนหนึ่งของเรา ความเศร้าเป็นเราเป็นส่วนหนึ่งของเรา หรือบางทีเห็นเป็นตัวๆ ตัวโกรธ ตัวเศร้า ตัวเกลียด แต่พอว่ามีสติที่เรียกว่าสัมมาสติ ที่มันมีกำลังพอ มันจะเห็นเลยว่า มันเป็นแค่สภาวะ แล้วมันก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเราด้วย มันไม่ได้เป็นตัวเรา มันไม่ใช่เป็นเรา มันเป็นแค่สภาวะที่มาแล้วก็ไป   พอเห็นแบบนี้แล้ว ตัวสภาวะเหล่านี้ มันก็ไม่สามารถมาครอบงำบังคับจิตของเราได้ หรือทำให้จิตใจเป็นทุกข์ แต่การที่จะเห็นสภาวะแบบนั้น อย่างที่หลวงพ่อคำเขียนเรียกว่า จ๊ะเอ๋ และเป็นการจ๊ะเอ๋แบบรู้ซื่อๆ ไม่ต้องไปทำอะไรกับมัน ไม่ไปสู้รบปรบมือกับมัน เพียงแค่ดูมันเฉยๆ หรือเห็นมัน รู้เท่าทันมัน   อันนี้มันต้องเกิดจากการปฏิบัติ แล้วการที่คนเราจะปฏิบัติเป็น ปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอจนเป็นนิสัยได้ ก็ต้องอาศัยการมีสติในความหมายแรกมาคอยเตือน “ตัวอยู่ไหน ใจอยู่นั่น” หรือว่า “ทำอะไรทำด้วยความรู้สึกตัวนะ” มันระลึกได้ถึงคำสอนของครูบาอาจารย์ มาบอกแบบนี้