25650613pm--วางได้จึงไกลทุกข์

13 มิ.ย. 65 - วางได้จึงไกลทุกข์ : คนเราแบกอะไรต่ออะไรมากมายจนทุกข์ ยามเจ็บป่วยก็แบก ถึงเวลาจะตายก็ยังแบก แบกโดยไม่รู้ตัว หลายคนตายด้วยความทุรนทุราย ตายไม่สงบเพราะว่าไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมวาง จะเป็นลูกเมีย สามี คนรัก ทรัพย์สมบัติ แบกเอาไว้ และส่วนใหญ่แบกโดยไม่รู้ตัว เวลาจะตายก็ยังแบกเอาไว้ ก็เลยทำให้เกิดความเศร้าหมอง เกิดความเศร้าโศก เกิดความอาลัยอาวรณ์ แล้วยิ่งกว่านั้นยังแบกความโกรธ แบกความเกลียด แบกความพยาบาทไว้อีก ยิ่งทำให้จิตใจรุ่มร้อน ทั้งที่ถ้าปล่อย ถ้าวาง ไม่ว่าจะเป็นคนรัก ของรัก ทรัพย์สมบัติ หรือว่าอารมณ์ที่มันไม่น่ารัก เช่น ความโกรธ ความเศร้า ความเกลียด ก็สามารถตายสงบ ไปสบายได้ แต่เพราะแบกเอาไว้ ก็เลยเหมือนกับเป็นตัวหน่วง ตัวถ่วง ที่ทำให้ไม่สามารถไปสงบ หรือว่าไปสบายได้ มันก็คงไม่ต่างจากสัมภาระ ที่มันถ่วงนักผจญเพลิง ซึ่งกำลังหนีเอาชีวิตรอด แต่สุดท้ายก็ถูกไฟเผาผลาญ ถ้าเพียงแต่ปล่อย ถ้าเพียงแต่วาง ก็รอดชีวิต   หรือถ้าคนเรารู้จักปล่อยอะไรต่ออะไรอีกหลายอย่าง ก็จะรู้สึกเบา ก็จะคลายทุกข์ได้ หรือถ้าถึงเวลาที่จะตาย เมื่อรู้จักปล่อยอะไรต่ออะไร ที่มันกดถ่วงหน่วงทับใจ ก็จะไปสบาย ไปสงบได้ แต่เพราะไม่ยอมปล่อย เพราะว่ายึดด้วยความไม่รู้ตัว หรือเพราะยึดว่าเป็นของกูๆ หรือยึดว่าเป็นตัวกู ก็เลยทำให้สุดท้าย ตายด้วยความทุกข์ทรมาน หรือว่าไปไม่ดี   เพราะฉะนั้นถ้าเกิดว่าอยากจะอยู่สบาย หรือว่าตายสงบ การปล่อยการวางเป็นสิ่งสำคัญมากทีเดียว แล้วจะปล่อยจะวางได้ ก็ต้องมีตัวที่สำคัญคือความรู้สึกตัว เพราะถ้าไม่รู้สึกตัวเมื่อไหร่ มันก็จะเผลอหรือลืมตัว แบกโน่นแบกนี่ ยึดโน่นยึดนี่ ที่มันคอยจะเป็นตัวกดถ่วงหน่วงทับหรือหน่วงเหนี่ยว ทำให้ไม่สามารถที่จะหนีภัยอันตราย หรือหนีจากความทุกข์ได้ แค่ปล่อยแค่วาง พอรู้ตัวมันก็ทำให้เบาสบาย เป็นอิสระ หรือไกลจากความทุกข์ได้