25650801pm--เห็นความผันผวนทั้งนอกและใน

1 ส.ค. 65 - เห็นความผันผวนทั้งนอกและใน : ไม่ใช่แค่เห็นว่าใจเรามันไม่เที่ยง ใจเรามันแปรปรวน เราก็ยังรู้ว่าไปยึดมั่นถือมั่นกับอารมณ์นั้นไม่ได้ ดีใจก็เห็นมัน อย่าไปเพลินกับความดีใจ เพราะว่าเดี๋ยวมันก็กลายเป็นความเสียใจ เพราะว่าขึ้นชื่อว่าฟูแล้วมันก็ต้องตามมาด้วยแฟบ เหมือนกับลูกโป่ง ถ้ามันพองแล้วมันก็ต้องแตก ถ้าไม่แตกมันก็แฟบ ถ้าไม่อยากแฟบก็ทำตัวเหมือนกับลูกโป่งที่ไม่ฟู อันนี้เราก็จะทำให้ใจเกิดความปกติขึ้นมา แล้วเป็นปกติที่ตามด้วยความสุข  และต่อไป ก็จะเห็นความไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของอารมณ์เหล่านี้ ดีใจก็ไม่ใช่เรา เสียใจก็ไม่ใช่เรา โกรธก็ไม่ใช่เรา ขุ่นมัวก็ไม่ใช่เรา เหงาก็ไม่ใช่เรา มันถอนออกมาจากความยึดในตัวกูของกู มันก็จะเข้าใจเรื่องอนัตตาได้มากขึ้น อันนี้ก็เป็นการภาวนาที่เราควรจะทำสม่ำเสมอ และสามารถจะปฏิบัติได้ในชีวิตประจำวัน ไม่เฉพาะเวลาเดินจงกรม สร้างจังหวะ  แต่ไม่ว่าทำอะไร มันก็เป็นเวทีให้เราได้เห็นอยู่เนืองๆ อันนี้แหละที่เรียกว่าภาวนา และไม่ใช่แค่สมถภาวนา แต่เป็นวิปัสสนาภาวนาด้วย หรือเป็นวิปัสสนากรรมฐานที่เกิดขึ้นได้ในชีวิตประจำวัน