25650825pm--ทำดีแต่ไม่ยึดมั่น

25 ส.ค. 65 - ทำดีแต่ไม่ยึดมั่น : ถ้าเราจะประพฤติธรรมปฏิบัติให้ถูกต้อง จะต้องใส่ใจตรงนี้ด้วย ก็คือว่าไม่ประพฤติด้วยความยึดมั่นถือมั่น จะทำอย่างนี้ได้ต้องมีสติและปัญญา เช่นแม่ชีเห็นหญิงสาวยืนกินน้ำ โกรธ แต่ว่ามีสติรู้ทันความโกรธ แล้วก็รู้ เห็นว่ามันเรื่องแค่นี้เอง พูดแนะนำเบาๆ ก็ได้ ไม่ต้องทุบหลัง หรือว่าจะอาวาสกำลังแสดงธรรม แล้วเห็นโยมไม่ปิดโทรศัพท์ โทรศัพท์มันดังขึ้นมาแทรกการแสดงธรรม โมโห ก็มีสติเห็นว่าเราไปยึดมั่นถือมั่นกับระเบียบมากไป แทนที่จะโกรธ แทนที่จะด่าว่า ก็อาจจะพูดแนะนำเขาดีๆ อาจจะปล่อยไปก่อน เราก็แสดงธรรมไป มีสติระหว่างที่แสดงธรรม ถือว่าเสียงโทรศัพท์นี่มันมาฝึกสติของเรา เราสอนสติให้เขา แล้วเราก็ฝึกสติของตัวเราไปด้วย แต่ว่าพอแสดงธรรมเสร็จ ก็อาจจะพูดแนะนำ เตือนว่าระเบียบของวัดเป็นอย่างไร อย่างนี้ก็เรียกว่าทำโดยไม่ยึดมั่นถือมั่นในความถูกต้อง   ต้องมีสติถึงจะเห็น รู้ทันว่ากำลังยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปธรรมหรือนามธรรม ต้องรู้จักใคร่ครวญด้วย คือมีปัญญา ถึงจะเห็นว่าอันนี้เรากำลังยึดมั่นถือมั่นมากไปแล้ว แทนที่จะใช้ธรรมให้เป็นประโยชน์ กลับไปแบกมันเอาไว้แล้วกลายเป็นโทษ มีการแบ่งเขาแบ่งเรา ทำให้เห็นคนที่เขาคิดต่างกับเรา ปฏิบัติต่างกับเราเป็นศัตรูหรือเป็นคนไม่ดี เป็นคนที่ไม่ได้เรื่อง อันนี้ก็ต้องมีสติมีปัญญาไตร่ตรองด้วย